W przypadku braku skuteczności leczenia bólu neuropatycznego preparatami farmakologicznymi szansę na poprawę stanu klinicznego dają procedury z zakresu medycyny regeneracyjnej:

•  neuroproloterapia,
• ostrzykiwanie zajętych nerwów osoczem bogatopłytkowym,
•  ostrzykiwanie zajętych nerwów płytkopochodnymi czynnikami wzrostu.

Jednym z ostatnich postępów w leczeniu bólu neuropatycznego jest neuroproloterapia polegająca na ostrzykiwaniu okolic okołonerwowych zbuforowaną dekstrozą. Pionierem w leczeniu bólu neuropatycznego tą metodą jest Nowozelandczyk dr. John Lyftogt.

Fizjologia

Dwa typy włókien nerwowych – należą do nich włókna mielinowe typu A-delta oraz bezmielinowe typu C – przewodzą sygnał bólowy. Gdy osiągną cel, włókna te tworzą gęstą sieć wolnych zakończeń nerwowych zwanych nocyceptorami. Szacuje się, iż 70% nocyceptorów pochodzi z włókien typu C. Doktor John Lyftogt skoncentrował się na badaniu włókien typu C, których uszkodzenie powoduje powstawanie bólu neuropatycznego. Są one wyposażone w receptory typu TRPV-1, które w odpowiedzi na bodziec prozapalny wytwarzają substancję P oraz peptyd kodowany genem kalcytoniny (CGRP). Substancja P odpowiedzialna jest za uczucie bólu, natomiast CGRP – za powstanie odczynu zapalnego.

Dekstroza wiąże presynaptyczny kanał wapniowy, hamując uwalnianie neurodestrukcyjnej substancji P oraz peptydu kodowanego genem kalcytoniny. Prowadzi to do redukcji bólu, zmniejszenia stanu zapalnego oraz regeneracji nerwów.

Neuroproloterapia znalazła zastosowanie w leczeniu bólu neuropatycznego spowodowanego:

• uciśnięciem nerwu,
• uwięźnięciem nerwu,
• w przebiegu cukrzycy,
• w przebiegu półpaśca.